قیدار نبی؛ ایلخان بودایی در کسوت پیامبر ابراهیمی

این مقاله، چگونگی تبدیل مدفن ارغون‌خان، چهارمین ایلخان مغول، به زیارتگاه اسلامی «قیدار نبی» را توضیح می‌دهد و همچنین توجیه منطقی‌تری در رابطه با منشأ نام «قیدار» ارائه می‌کند. نام «قیدار»، نخستین بار توسط شرف‌الدین علی یزدی در تاریخ جهانگیر مقدمة ظفرنامه (تألیف 822 ق) در ارتباط با محل دفن ارغون‌خان و نیز در ظفرنامه (تألیف 831-828 ق)، در ارتباط با شرح وقایع سال 805 ق (دورة یورش‌های امیرتیمور و حادثة درگذشت امیرزاده محمدسلطان) ذکر شده است. از آن زمان، «قیدار» در منابع مکتوب و نیز در باور مردم، با «قیدار بن اسماعیل بن ابراهیم نبی» یکی دانسته شده است. این مقاله نشان می‌دهد که «قیدار» در اصل یک جای‌ نام بوده، و این جای‌نام، ریشه در لفظ مغولی خانقاه/ صومعه (keyid) داشته است؛ خانقاهی که سال‌ها پس از درگذشت و خاکسپاری ارغون‌خان در کوه سجاس (کوه قیدار فعلی)، توسط اولجتای خاتون، دختر او، در حوالی مدفن پدر بنا شده بود. این تحقیق از منابع تاریخی و جغرافیایی بهره می‌گیرد و با تحلیل ریشه‌شناختی جای‌نام «قیدار»، رهیافتی زبان‌شناسانه را برمی‌گزیند.